انگشت حیرت !

به گردون ابرش از رحمت برآمد از دل دریا

که دریا شد از آن صحرا که صحرا شد از آن دریا

بخـار از دشت پیدا شد چو ترکان بخارایی

ز تیر ترکشش سـوزد سر خـارا ز بُن خـارا

…

علیِّ عالیِ اعلا، ولیِ والی والا

…

حدیثی خاطرم آمد که می‌فرمود پیغمبر

به اصحابش شب معراج سرّ لیله الاسرا

بطاق آسمان چهارمین دیدم من از رحمت

هزاران مسجدی اندر درون مسجد اقصی

بهر مسجد هزاران طاق، بر هر طاق محرابی

بهر محراب صد منبر، به هر منبر علی پیدا

…

بگوش فاطمه خورد این سخن گفتا علی دیشب

که تا صبح از درون خانه پا ننهد برون اصلا

که ناگه جبرئیل از حق سلام آورد بر احمد

که ای مسند نشین بارگاه قرب او ادنی

اگر چه بر همه ظاهر شده بر صورتی اما

ولیّت از همه بگذشت، با ما بود در بالا

…

علی سریست در وحدت که باشد سِر بی همتا

علی خلقی است در خلقت که باشد خلقتش یکتا

چو این اوصاف را بشنید از وصف کمال او

گرفت انگشت حیرت بر دهانش بوعلی سینا